انواع بیماری های پوستی • سبک زندگی

بیماری‌ های پوستی شامل هر نوع اختلال، التهاب یا عارضه‌ ای است که بر روی پوست ایجاد می‌شود. این بیماری‌ ها می‌توانند به صورت موقت یا مزمن باشند و اغلب با علائمی مانند خارش، قرمزی، ترک‌ ها، جوش‌ ها، ترشحات و تغییرات رنگ پوست همراه هستند. بیماری‌ های پوستی ممکن است به دلیل عوامل ژنتیک، عفونت‌ ها، واکنش به محصولات شیمیایی، تغییرات در سطح هورمون‌ ها، تغذیه نامناسب، تماس با آلودگی‌ ها و آلرژی‌ ها، تماس با مواد حساس کننده و حتی استفاده از داروها رخ می‌دهند.

بیماری های پوستی

برخی از بیماری‌ های پوستی رایج شامل آکنه، آفتاب سوختگی، اگزما، رزاسه، پسوریازیس، آتوپیک درماتیت، عفونت‌ های قارچی، عفونت‌ های ویروسی مانند زونا و مولوسکوم کانتاژیوزوم است. هر بیماری پوستی ممکن است علائم خاص خود را داشته باشد و نیاز به تشخیص و درمان مناسب دارد.
تشخیص بیماری‌ های پوستی ممکن است توسط پزشکان پوست، داروسازان و گاهی اوقات با مشارکت سایر تخصص‌ های پزشکی مانند آلرژی‌ شناسان یا عفونت‌ شناسان صورت بگیرد. درمان بیماری‌ های پوستی معمولا شامل استفاده از کرم‌ ها، لوسیون‌ ها، قرص‌ ها، دارو های خوراکی و در برخی موارد اجرای روش‌ های جراحی مانند جراحی ترمیمی، لیزر و کرایوتراپی است.
به طور کلی، مراقبت از پوست، شستشو مناسب، استفاده از محصولات مناسب برای نوع پوست، مصرف غذاهای سالم و رعایت سبک زندگی سالم می‌تواند به جلوگیری از بیماری‌ های پوستی کمک کند. همچنین، پیشنهاد می‌شود برای تشخیص و درمان بیماری‌ های پوستی همواره به پزشک متخصص پوست مراجعه شود.

انواع بیماری های پوستی شایع

بیماری آلوپسی آره آتا (Alopecia)
آکنه (Acne)
پسوریازیس (Psoriasis)
لک و پیس (Vitiligo)
اِگزما (Eczema)
کهیر (Urticaria)
بیماری پروانه‌ ای (Epidermolysis Bullosa)
روزاسه (Rosacea)
زگیل تناسلی (Genital Warts)
کراتوز اکتینیک
روزاسه
لوپوس
ویتیلیگو
پسوریازیس
هیپرهیدروز
ایکتیوز لایه‌ ای
نکروبیوز لیپویدیکا

بیماری آلوپسی آره آتا (Alopecia)

آلوپسی آره آتا همان‌ طور که گفته شد، یک بیماری خود ایمنی است. یک وضعیت خود ایمنی زمانی در فرد ایجاد می‌شود که سیستم ایمنی، سلول‌ های سالم را با موارد بیرون اشتباه بگیرند. در حالت عادی سیستم ایمنی از بدن در برابر تهاجمات خارجی مثل ویروس‌ ها و باکتری‌ ها دفاع می‌کند. زمانی که فرد دچار آلوپسی آره آتا می‌شود، سیستم ایمنی بدن به اشتباه به فولیکول‌ های مو حمله می‌کند. رشد مو هم توسط فولیکول‌ ها انجام می‌شود؛ هنگامی که فولیکول‌ ها کوچک می‌شوند، در نهایت رشد و تولید مو نیز متوقف می‌شود و منجر به ریزش مو می‌شود.

یکی از اصلی‌ ترین علائم ابتلا به آلوپسی آره آتا، ریزش مو به صورت تکه‌ ای یا سکه‌ ای در ناحیه پوست سر، ریش یا حتی مژه و ابرو است. این ریزش ممکن است در ابتدا با ریزش خفیف و سپس خارش و سوزش خود را نشان دهد. در بسیاری موارد پس از ریزش فولیکول‌ های مو از بین نمی‌روند و اگر التهاب فولیکول‌ ها کاهش پیدا کند، مجددا موها رشد خواهد کرد.

همچنین بخوانید: به من بگو چی می خوری و من به تو می گویم چه پوستی خواهی داشت

بیماری آکنه (Acne)

آکنه (Acne vulgaris) نام یک عارضه‌ نسبتا شایع پوستی است که بسیاری از افراد، خصوصا در سنین نوجوانی آن را تجربه می‌کنند. این عارضه به خودی خود موجب ایجاد مشکل خاصی در سیستم ایمنی بدن فرد و بروز بیماری‌ های دیگر نمی‌شود و تنها محدود به‌ شکل ظاهری پوست فرد بیمار است.

آکنه می‌تواند در جاهای مختلف بدن، مثل صورت، سر، شانه‌ ها، کمر و قفسه سینه خود را نشان دهد. با تقریب بالایی می‌توان گفت حدود 90 درصد از نوجوانان و بزرگسالان مبتلابه آکنه این عارضه را روی صورت خود مشاهده می‌کنند و درصد کمی از افراد دچار آکنه در نواحی سینه، بازو، شانه و کمر می‌شوند.

هرچند آکنه به‌جز مشکلات ظاهری برای پوست عارضه‌‌ دیگری ایجاد نمی‌کند، اما در مواردی که آکنه‌ ها شدید و عمیق باشند می‌توانند باعث اسکار و باقی‌ ماندن جای آکنه روی پوست شوند. این اسکار ها اغلب به‌شکل فرو رفتگی هستند و درمان آن‌ ها سخت‌ تر از جای جوش‌ های سطحی و معمولی است.

بیماری پسوریازیس (Psoriasis)

پسوریازیس (Psoriasis) که با نام‌ های بیماری صدف پوستی یا صدفک هم شناخته می‌شود، نوعی اختلال پوستی است که باعث می‌شود سلول های پوست تا 10 برابر سریع تر از حد طبیعی تکثیر شوند. سلول های پوست معمولا هر 10 تا 30 روز تعویض می‌شوند. با پسوریازیس، سلول های جدید هر 3 تا 4 روز رشد می‌کنند.

این عارضه باعث می‌شود که روی پوست، لکه های قرمز ناهمواری که با پوسته های سفید پوشیده شده اند، ایجاد شود. این لکه های پوستی می توانند در هر جایی رشد از بدن کنند، اما بیشتر روی پوست سر، آرنج، زانو و کمر ظاهر می شوند. پسوریازیس، مسری نیست و از فردی به فرد دیگر منتقل نمی شود.

پسوریازیس معمولا در اوایل بزرگسالی ظاهر می شود. در بیشتر افراد، تنها چند ناحیه را تحت تاثیر قرار می دهد اما در موارد شدید، پسوریازیس می تواند قسمت های زیادی از بدن را پوشش دهد. اکثر انواع پسوریازیس دوره هایی را طی می کنند، به مدت چند هفته یا چند ماه شعله ور می شوند، سپس مدتی مدتی فروکش میکنند و یا حتی کاملا درمان می شوند.

بیماری پروانه‌ ای (Epidermolysis Bullosa)

این بیماری سبب می‌شود تا درد جزیی از زندگی کودکان مبتلا به آن باشد. گاهی اوقات فقط یک لباس عوض کردن ساده باعث ایجاد تاول‌ های پوستی شدید و زخم روی بدن این کودکان می‌شود. زخم‌ ها آنقدر بی‌ رحم هستند که باعث چسبیدن انگشتان دست و پا و از بین رفتن آن ها خواهند شد. بیماران EB پوستی حساس و شکننده مانند پروانه دارند. علائم در بدو تولد یا سال‌ های ابتدایی زندگی کودک، خود را نشان می‌دهند.

بیماری EB ، یک بیماری ژنتیکی است و بیشتر در نوزادان و کودکان دیده می‌شود. در طی آن بیمار پوستی بسیار حساس و شکننده دارد که کوچک ترین ضربه و فشار باعث تاول‌ های پوستی شدید و دردناک می‌شود. پوست یک لایه خارجی به نام اپیدرم (epidermis) و یک لایه درونی به نام درم (dermis) دارد. فضای بین آن ها از غشای مخاطی و کلاژن پر شده است. غشای مخاطی یک پوشش یا لایه نازک است که در همه جای پوست قرار دارد. این لایه از اصطکاک بین آن ها جلوگیری می‌کند. در کودکان EB این غشا وجود ندارد و به همین دلیل کوچک ترین تماسی با آن ها، منجر به تاول‌ ها پوستی شدید می‌شود. در واقع، تاول‌ ها در غشای مخاطی (Mucous membrane) ایجاد می‌شوند.

بیماری لک و پیس (Vitiligo)

بیماری پیسی vitiligo نوعی بیماری است که باعث از بین رفتن رنگ پوست در بخش‌ های مختلف بدن می‌شود. مناطق بی‌ رنگ معمولا با گذشت زمان وسیع‌ تر می‌شوند. این شرایط می‌تواند بر روی پوست در هر قسمت از بدن تاثیر بگذارد و همچنین می‌تواند روی مو و قسمت داخلی دهان نیز تاثیر بگذارد. به‌ طور معمول، رنگ مو و پوست توسط ملانین تعیین می‌شود. بیماری پیسی هنگامی رخ می‌دهد که سلول‌ هایی که ملانین تولید می‌کنند از بین می‌روند یا از کار می‌افتند. بیماری پیسی در افراد با هر نوع پوستی تاثیر می‌ گذارد؛ اما ممکن است در افرادی که پوست تیره‌ تری دارند بیشتر دیده شود. این بیماری تهدید کننده زندگی یا مسری نیست؛ اما می‌تواند برای شخص مبتلا استرس‌ زا باشد یا احساس بدی نسبت به خود ایجاد کند. درمان بیماری پیسی ممکن است رنگ را به پوست آسیب‌ دیده بازگرداند؛ اما از کاهش مداوم رنگ پوست یا عود آن جلوگیری نمی‌کند.

پیسی تهدیدی جدی برای سلامتی فرد نیست؛ اما می تواند منجر به عوارض جسمی مانند مشکلات چشم، مشکلات شنوایی و آفتاب سوختگی شود. افراد مبتلا به پیسی نیز بیشتر در معرض ابتلا به بیماری خود ایمنی دیگر مانند اختلالات تیروئید و برخی از انواع کم خونی ها می باشند.

نوشته های مرتبط: